درس هشتم
انسان چرا خدا انسان را آفرید؟ پاسخ کوتاه به این پرسش که «چرا خدا انسان را آفرید؟» این است که خدا برای «خشنودی خودش» انسان را آفرید. مکاشفه 11:4 می گوید که «اي خداوندْ خداي ما، تو سزاوار جلال و عزّت و قدرتي، زيرا که آفريدگار همهچيز تويي و همهچيز به خواست تو وجود يافت و به خواست تو آفريده شد.» کولسیان 16:1 به همین نکته اشاره می کند: «همه چیز بواسطه او و برای او آفریده شد.» اینکه انسان برای خشنودی خدا آفریده شد بدان معنی نیست که انسان آفریده شد تا خدا را سرگرم کند یا برایش تفریح و سرگرمی فراهم کند. خدا وجودی است خلاق، و از خلق کردن خشنود می شود و لذت می برد. خدا شخص است و برایش لذت بخش است که دیگر موجوداتی داشته باشد که با آنها ارتباط صمیمی و ناب داشته باشد. از آنجا که انسان در صورت و به شباهت خدا آفریده شده است (پیدایش 27:1)، انسانها توانایی دارند که خدا را بشناسند و او را دوست بدارند، و پرستش و خدمتش کنند و با او مشارکت داشته باشند. خدا از این جهت انسانها را خلق نکرد که به آنها نیاز داشته باشد. خدا به هیچ چیز نیاز ندارد. او پیش